Wielka woda

Kędzierzyn-Koźle to miejsce niezwykłe. Już dwuczłonowa nazwa stawia ten ośrodek pośród nielicznych miast, które mogą poszczycić się dłuższym imieniem wskazującym na ich historyczny rozwój przestrzenny. W Kędzierzynie-Koźlu, podobnie jak w Bielsku-Białej i Golubiu-Dobrzyniu, informacja o złożoności przestrzennej przekazywana jest w nazwie. Trzeba jednak powiedzieć, że pod pewnymi względami nasz dzisiejszy bohater bije na głowę Bielsko i Golub. Kędzierzyn-Koźle nie jest bowiem amalgamatem jedynie miast, które nosi w tytule, ale też dwóch innych ośrodków. Kiedy dobrze przyjrzeć się mapie współczesnego Kędzierzyna, dostrzeżemy na niej wspomniane już Koźle, ale też Kłodnicę i Sławięcice. Kędzierzyn-Koźle, jeśli idzie o powierzchnię, należy do miast dużych, a już na pewno sporych. Zajmuje około 120 kilometrów kwadratowych, co stawia go na poziomie zasięgu terytorialnego Opola. W swych granicach administracyjnych Kędzierzyn jest też o kilka kilometrów większy od Torunia, Radomia, Kielc oraz… Paryża. Z Paryżem sprawa jest może bardziej złożona, bo mowa tu o tzw. małym Paryżu, czyli mieście zamkniętym biegiem Bulwaru Peryferyjnego /chyba można to tak przetłumaczyć?/. Tak czy owak, to właśnie w „małym Paryżu” znajdują się wszystkie wielkie atrakcje, od Notre Dame, przez Wieżę Eiffla, aż po Luwr.

Kędzierzyn-Koźle nie jest oczywiście tak gęsty jak Paryż. Jego gęstość daleko odbiega też od koncentracji i skupienia Kielc, Radomia oraz Torunia. Spoglądając na miasto z lotu ptaka, można mieć wrażenie, że nadal stanowi ono dość przypadkowy zlepek okolicznych osad, poprzedzielanych tu i ówdzie wielkimi połaciami lasu oraz terenami zajętymi przez wody. Czy mimo pięciu dekad, jakie minęły od powstania Kędzierzyna-Koźla, miasto ciągle boryka się z brakiem wewnętrznej integracji i stanowi raczej twór administracyjny niż przestrzenny?